Het heelal

Sterk vermagerd, door het missen van het avondeten ,werden we wakker maar we huppelden zo ons bed uit want we gaan naar Universal. Streeftijd 9 u. Niet haalbaar hoor maar daar hoef ik niet meer over te schrijven, ons kent ons.
Met Ruth in een een rolstoel waardoor we overal voorrang kregen en nergens in een rij hoefden te staan. 1 ste attractie was Harry Potter.we kwamen in een donker, donkere gang waar ik de rolstoel door heen moest manouvreren. Ketjeng, gedjak, botstend tegen allerlei hekken en muren.Dat viel niet mee en Ruth vroeg of dit al de ride was.
Maar wat een sensatie. Zo vet cool, connie met haar oogjes dicht, su knijpend in mijn arm, gillend als speenvarken zoefden we door de ruimte op onze broom like harry.Op naar Waterworld en dan een klein hapje .......klaar voor het optreden van Victor als Optimus Prime. Zenuwachtige moeder, opgetogen Victor. Maar wat indrukwekkend.Zo groot en wij zo klein. Om de impact te voelen moet je voor hem staan, filmpje geeft het niet helemaar weer. Supertrots zijn we op onze Vic. Lijkt allemaal zo simpel maar hij heeft er veel training voor moeten doen want je wordt ' m niet zomaar.Dan nog de virtuality ride vd transformers.Hetzelfde ritueel als bij Harry, oogjes toe en snaveltjes open En dan weer lopen, lopen ,lopen. Yeah, we mochten de tram in. Een rondreis door universal. Hadden wij enig schaamtegevoel dat wij Ruth in een rolstoel hadden geperst, kwamen wij een familie tegen die Oma ,tegen wil en dank, ook in de rolstoel hadden meegenomen en waren met welgeteld 15 man. En dan weer een hapje, ik klap zo wat. Na enig speurwerk de auto gevonden. The car is in A of B, stond dus in D
Als 2 kleine kindertjes werden op de achterbank gezet, nog net geen ijsje in onze handjes. We genoten van de lichtende stad LA bij night.